Isola dei Nuraghi

Isola dei Nuraghi IGT is de belangrijkste IGT Appelatie (Indicazione Geografica Tipica) op het Italiaanse eiland Sardinië. De meeste wijnen zijn rood, meestal gebaseerd op Franse druivensoorten. Terwijl de meeste van de 15 IGT-titels van Sardinië specifieke valleien en traditionele wijnbouwgebieden beslaan, beslaat Isola dei Nuraghi de hele administratieve regio Sardegna. Dit omvat niet alleen het hoofdeiland, maar ook de kleinere eilanden die voor de kust van Sardinië liggen. De belangrijkste zijn Sant'Antioco en San Pietro, voor de zuidwestelijke hoek van het eiland.

Volgens de IGT-regelgeving mogen wijnen gemaakt onder de titel Isola dei Nuraghi die rood, wit of rosé zijn. In de praktijk is de overgrote meerderheid rood en gebaseerd op Carignan, Grenache, Cabernet Sauvignon en Syrah. Hoewel de wijnen van Franse oorsprong domineren, worden ook inheemse Sardijnse druivensoorten zoals Cagnulari (rood) en Nasco (wit) gebruikt.

De restrictie-etiketteringsbeperkingen die in de meeste Sardijnse IGT's voorkomen, zijn ook hier van toepassing. Ze zijn van invloed op een aantal van de belangrijkste druivensoorten van het eiland: Cannonau, Carignano, Giro, Malvasia, Monica, Moscato, Nasco, Nuragus, Semidano en Vermentino. Hoewel deze druiven kunnen worden gebruikt om een ​​wijn met één variëteit te maken, mogen hun namen niet voorkomen in de naam van die wijn of op het vooretiket. Dit staat in contrast met de algemene regel dat IGP / IGT-wijnetikettering de naam van druivensoorten mag bevatten.

In het geval van Sardinië betekent focus op het maken van druivenrassen dat deze druivensoorten al sterk geassocieerd worden met duurdere (en theoretisch hogere kwaliteit) wijnen op DOC-niveau. De IGT-regels zijn daarom bedoeld om benamingen zoals Vermentino di Gallura te beschermen. Dit verklaart ook waarom voor IGT's geselecteerde namen zo vaak afkomstig zijn uit de cultuur, geografie of geschiedenis van die plaats.

De naam 'Isola dei Nuraghi' verwijst naar de conische stenen torens die het landschap markeren, vaak op belangrijke strategische, verdedigende posities. De Nuraghi werden gebouwd tussen 1900 voor Christus en 730 voor Christus en waren zo cultureel representatief voor deze periode dat het bekend is gaan staan ​​als het Nuragische tijdperk. De ongeveer 7000 overgebleven torens zijn symbolisch geworden voor Sardinië en zijn kenmerkende cultuur. De meest bekende locatie is het Su Nuraxi di Barumini-complex, dat sinds 1997 op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat.