Laurent Perrier

Laurent Perrier is opgezet in 1812 en maakt al tweehonderd jaar unieke champagne, alom geprezen. In 1812 installeerde Alphonse Pierlot uit Chigny-les-Roses zich in Tours-sur-Marne op de uitgestrekte wijngaarden genaamd Plaisances en La Tour Glorieux. Hij begon de eerste champagnes van het champagnehuis te produceren.
In 1881 nam de keldermeester van Alphonse Pierlot, Eugène Laurent, het bedrijf over. Eugène en zijn vrouw, Mathilde-Emilie Perrier leidden samen het champagnehuis. Na de dood van Eugène in 1887 nam de weduwe Mathilde de touwtjes in handen en gaf zij het champagnehuis een nieuwe naam: Veuve Laurent-Perrier & Cie. Het is duidelijk waar de naam van het champagnehuis vandaan kwam: een samensmelting van de achternamen van de weduwe en haar overleden man.

In 1914 produceerde het champagnehuis onder leiding van Mathilde het recordbrekende aantal van 50.000 kisten champagne. Tijdens en na de Eerste Wereldoorlog stonden het champagnehuis en het land letterlijk en figuurlijk onder vuur. Mathilde nam Alexander Fletcher Keith Mackenzie aan om Laurent Perriers markt te verbreden en om de champagne ook in Engeland te introduceren.
Eugenie Hortense Laurent erfde Laurent-Perrier nadat Mathilde overleed in 1925. Eugenie kon niet omgaan met de lage verkopen na de Eerste Wereldoorlog en vlak voor de Tweede Wereldoorlog en verkocht het bedrijf aan Marie Louise Lanson de Nonancourt.

Ook de nieuwe eigenares van het champagnehuis werd geconfronteerd met de moeilijke economische omstandigheden en zocht naar een toekomst voor haarzelf en haar drie zoons. Haar broers Victor en Henri Lanson waren champagneproducenten en Marie Louise besloot al haar spaargeld in Laurent Perrier te stoppen, ondanks dat het champagnehuis bijna failliet ging. Op een gegeven moment moest Marie Louise de honderdduizend champagneflessen zelfs achter een muur verstoppen, terwijl haar zonen Mauice en Bernard in de oorlog vochten. Maurice, de oudste zoon die Laurent-Perrier zou overnemen na de oorlog, werd gevangengenomen tijdens de oorlog en overleed in Oranienburg(concentratiekamp). Desondanks overleefde het bedrijf de Tweede Wereldoorlog.

Marie Louises tweede zoon, Bernard, nam uiteindelijk het bedrijf over. Gemotiveerd dankzij zijn liefde voor champagne en het respect voor zijn team, spendeerde Bernard al zijn tijd aan het opbouwen van het champagnehuis met de slogan dat "met kwaliteitswijn en -mensen je niet kan falen". Met het kleine team maakte hij Laurent Perrier weer één van de marktleiders in de champagnemarkt en hier begon de weg van het bedrijf naar het einddoel: het grootste familiebedrijf in de champagnemarkt.
In 1950 was Laurent Perrier één van de eerste champagnehuizen die in de productie roestvrijstalen tanks gebruiken.
In 1957 introduceerde Laurent Perrier de allereerste prestige cuvée ooit gemaakt: een mix van geweldige jaren champagne genaamd Laurent Perrier Grand Siècle La Cuvée. In 1968 introduceerde het champagnehuis de Cuvée Rosé Brut, puur gemaakt van Pinot Noir via de methode genaamd la méthode saignée met als resultaat een complexe en zalmroze champagne.

In 1975 werd Alain Terrier Laurent Perriers nieuwe keldermeester, wijnmaker; kortom: het genie achter de creatie van Laurent Perriers champagne. Hij zorgde voor de innovatie van het champagnehuis, zonder tegen de gewoontes en tradities van de regio in te gaan.
In 1980 was Laurent Perrier het eerste champagnehuis dat het concept extra-brut opnieuw op de markt bracht: Laurent Perrier Ultra Brut.
In 1987, als huwelijkscadeau aan zijn dochter Alexandra, creëerde Bernard de Nonancourt een rosé millésimé gemaakt van enkel Pinot Noir uit een familiereserve, de Grand Siècle Alexandra Rosé 1982. De rosé millésimé werd een must-have voor kenners en vanwege de grote vraag naar de champagne ging Laurent Perrier door met deze limited production. De meest recente limited edition van deze cuvée was de Alexandra Rosé 1997.

Al met al is Laurent Perrier één van de bekendste champagnehuizen geworden, ondanks dat het op het randje van een faillissement heeft gezeten en twee oorlogen heeft moeten doormaken. Het bedrijf is vandaag de dag nog steeds in handen van Bernard de Nonancourt en ook zijn dochters Alexandra Pereyre de Nonancourt en Stéphanie Meneux de Nonancourt helpen mee in het familiebedrijf. Zij zullen hun vader na zijn overlijden opvolgen.