Hourglass

Het idee van Hourglass ontstond vanuit een plek, maar zou uiteindelijk een menselijke ontdekkingsreis worden. Het samenspel van terroir en artistieke intentie levert wijnen op met een unieke persoonlijkheid die een intrigerende dialectiek bezitten: rijk aan concentratielagen maar toch levendig met een spanningsrand; klassiek gestructureerd en toch zijdeachtig van structuur; ongetwijfeld modern maar met traditionele strepen.

Tony Biagi is een postmodernist, in het leven en hoe hij zijn vak als wijnmaker toepast. Een van zijn vele unieke talenten is zijn vermogen om traditionele technieken te synthetiseren met de allernieuwste theorie - een classicistische/modernistische yin en yang. Hij benadert het maken van wijn als een artiest die geïnformeerd is door de wetenschap en accepteert dat er een bepaalde alchemie in het maken van wijn zit die misschien nooit volledig zal worden begrepen.

Tony legt uit: “Beschouw het maken van wijn als het samenstellen van een complexe puzzel, en elk puzzelstuk heeft een synergetische reactie op het andere. Verander een van de stukjes en je verandert de hele foto. We willen dat de foto bepaalde aandachtspunten en contrapunten heeft. Binnen elke vintage nemen we minutieuze beslissingen in onze landbouw en wijnbereiding op basis van de verschillen die elk jaar met zich meebrengt - elk puzzelstukje vormgeven - om ons het meest levendige, multidimensionale beeld te geven: met onze Cabernet Sauvignon, bijvoorbeeld, een stuk puur zwart fruit voor diepte, een pittig zuur stuk voor lift, een kleurstuk dat past bij een tanninestuk om de verfijnde structuur te beïnvloeden; één voor een gladde textuur, één voor lengte, één voor aromaten, enzovoort... Vervolgens gaan we de afzonderlijke stukken zo vroeg mogelijk met elkaar combineren en geven we ze 22 maanden in Franse eik, zodat ze kunnen integreren tot een geheel."

Zoals aangetoond in zijn debuutjaar 2012 met Hourglass, benadert Tony de puzzel vanuit het midden en bouwt hij zijn wijnen van binnenuit op. Hij stelt eerst een klassieke structurele kern vast, waarbij hij de meest geavanceerde middelen gebruikt om tannine en kleur aan te moedigen zich in een strak weefsel te hechten. “Die relatie tussen tannine en kleur is essentieel voor al het andere dat we doen; we gaan tot het uiterste in onze wijngaardpraktijken, maceratieprotocollen en kelderprocedures om dat aan te moedigen", legt hij uit. Zodra het weefsel is verfijnd, bouwt Tony er een mondgevoel omheen met lagen zijdezachte textuurdiepte, wat de puurheid van fruitexpressie benadrukt. "Ik wil dat mijn wijnen rijk zijn, maar als dat alles is, worden ze eendimensionaal en eentonig", schetst hij. Daartoe koppelt Tony rijkdom aan zuurgraad en mineraliteit, waardoor energie in de vergelijking komt. Deze tegenwicht resulteert in een som die in de mond leeft terwijl hij diep geconcentreerd is.

Jeff en Tony ontmoetten elkaar via een proefgroep van Napa's meest veelbelovende jonge wijnmakers, ontdekten een synergie van ideeën en ontwikkelden al snel een "wederzijds mentorschap" zoals ze het noemen. “We hadden allebei 20 jaar achter de rug en hadden de slingerbeweging van rijpheid gevolgd die Napa had meegemaakt. We hebben tijdens het proces veel geleerd en hebben heel duidelijke ideeën over wat we willen behouden en wat we willen verfijnen”, merkt Jeff op.

Jeff vervolgt door erop te wijzen: "We bevinden ons in een verfijningsfase van wat we zo'n 20 jaar geleden begonnen. Ons doel is om zeer precieze momenten te bewerken waarop de chemie van druiven in balans is. Het doel is niet om een of ander mythisch ideaal na te jagen van de 'ultieme uitdrukking van terroir' van een wijngaard, alsof dat op magische wijze gebeurt. Het doel is om onze ultieme expressie van die wijngaard te vinden. Terroir is echt, maar het is onderhevig aan interpretatie. We rijden om een evenwichtspunt te vinden waar de wijngaard de dialectische puzzelstukjes levert waarnaar we op zoek zijn. Als we dat goed doen, heeft Tony wat hij nodig heeft om zijn magie te bewerken.