Chateau Grand-Puy-Lacoste

De archieven met de familiegeschiedenis van Grand-Puy-Lacoste dateren uit de 16e eeuw. De eerste geregistreerde eigenaar was M. de Guiraud, een lid van het Bordeaux-parlement. De nalatenschap ging meestal langs vrouwelijke lijnen van erfenis en was de bruidsschat in opeenvolgende huwelijken. Een van de dochters van M. de Guiraud trouwde met M. de Jehan, een ander parlementslid. Hun zoon, Bertrand de Jehan, had een dochter die het landgoed erfde en trouwde met M. d'Issac. Traditioneel werd de naam van een eigenaar toegevoegd aan een plaatsnaam (zoals Grand-Puy), maar de erfelijke dochters namen de namen van hun echtgenoten bij het huwelijk, wat de talrijke naamswijzigingen verklaart door waarvan Grand-Puy bekend is. Toen de dochter van d'Issac trouwde met een advocaat uit Bordeaux, Saint Guirons genaamd, werd het eigendom "Grand-Puy Saint-Guirons", het was hun dochter, Marie-Jeanne de Saint Guirons, die met François Lacoste trouwde. Met dit huwelijk in de 19e eeuw kreeg het pand de naam Lacoste. Toch bleef de naam Saint-Guirons een herinnering aan de band tussen de twee families en aan het erfgoed van het landgoed, dus een tijdlang werden de wijnen geëtiketteerd als 'Saint Guirons-Lacoste'. François Lacoste en Marie-Jeanne de Saint Guirons hadden er drie kinderen, en na het overlijden van het echtpaar erfde hun zoon Pierre-Frédéric Lacoste het pand in 1844. Pierre-Frédéric Lacoste was een ondernemende man, die zeer toegewijd was aan zijn landgoed. Net als François-Xavier Borie de volgende eeuw, concentreerde Lacoste zich op kwaliteit en het verbeteren van de reputatie van de wijn. In 1855 herbouwde hij het kasteel, en datzelfde jaar werd de status van Grand-Puy-Lacoste officieel erkend door zijn opname in de officiële lijst van Bordeaux's Great Classified Growths.

De geschiedenis van Grand-Puy-Lacoste is in veel opzichten fascinerend. Het is een familiesaga die teruggaat tot de 16e eeuw. De naam Grand-Puy, al genoemd in documenten uit de Middeleeuwen, komt van de oude term "puy" wat "heuveltje, kleine hoogte" betekent. De wijngaard doet zijn naam eer aan en bevindt zich op ontsluitingen met een terroir dat lijkt op dat van de eerste begroeiing van de Médoc. Vanaf de 16e eeuw bleef het eigendom van generatie op generatie aan een enkele familie verbonden, in een directe lijn door het huwelijk tot 1920, voordat het in 1978 met een andere familie werd verbonden: de Borie.

Het kasteel is sinds 1978 in het bezit van de familie Borie. De oudste zoon van Jean-Eugène Borie, François-Xavier, heeft het bezit geleidelijk aan gerenoveerd in zowel wijngaard als kelders en château. De Borie familie heeft een lange historie in wijnmaken van het allerhoogste niveau met bezittingen als Château Haut Batailley en Château Ducru-Beaucaillou, respectievelijk 5e en 2e Grand Cru Classé. François-Xavier wordt nu bijgestaan door zijn dochter Emeline, die verantwoordelijk is voor de pr van het château. Met de aankoop van Grand Puy Lacoste heeft de familie Borie een "sleeping beauty" wakker geschud. Nu heeft het domein groot aanzien en staat in de top van de classificatie in Pauillac.

Grand-Puy-Lacoste is gelegen in het terroir van Pauillac, een van de zes gemeenschappelijke appellaties van de Médoc langs de linkeroever van de Gironde. De appellatie Pauillac is beperkt tot de gemeentelijke wijk van 2.274 hectare. Het beschikt over 18 eigendommen die in 1855 zijn geclassificeerd (ongeveer 85% van de totale productie van de appellatie). De gemeente wordt in het noorden gescheiden van Saint-Estèphe door het moerassige gebied van Breuil en van Saint-Julien in het zuiden door de holte gevormd door de stroom Juillac. Het plateau van Grand-Puy ligt ten westen van het dorp, boven het gehucht Bages. Deze uitloper van het terrein (een "puy" genoemd in het oude lokale dialect)